meet the team: Thomas Kaasschieter
maart 2024
maart 2024
Thomas Kaasschieter ging eind 2023 direct na het behalen van zijn Master Architectuur bij ons aan de slag. Met zijn interesse voor infrastructuur, ontwerpen en lichtarchitectuur past hij goed bij ons bureau.
Als kind wilde ik al architect worden. Vooral het ontwerpen staat me aan. Tijdens mijn studie koos ik de afstudeerstudio ‘architectural design crossovers’, waarbij je architectuur combineert met een andere discipline. Omdat ik ook stedenbouw interessant vind, en dan vooral de bewegingen van mensen in een stad, koos ik voor een project dat fietsinfrastructuur combineert met architectuur.
Voor Ilford, een buitenwijk van Londen, onderzocht ik hoe daar een fietsnetwerk opgezet zou kunnen worden. Het openbaar vervoersnetwerk was in die wijk al best op orde, onder meer dankzij een nieuwe metrolijn. Ook voor voetgangers was het goed geregeld, maar fietsinfrastructuur was slechts in flarden aanwezig. Speciaal voor fietsers ontwierp ik een aanbouw bij het nieuwe station als transport hub en startpunt van het fietsnetwerk. Een jaar lang was ik daardoor veel bezig met infrastructuur, openbare ruimte en licht. Dat beviel me goed, dus ipv Delft was een heel logische vervolgstap. Veel onderwerpen waar het bureau zich mee bezighoudt interesseren me.
Vanuit de omgeving tot een ontwerp komen, dat vind ik het leukst om te doen. Qua schaal is een brug heel prettig. Je ontwerpt een schakel in een groot netwerk en kan daarbij gedetailleerd te werk gaan, terwijl je het grote plaatje in het zicht houdt. Het ontwerpen van een brug zit op het raakvlak tussen architectuur en verkeerskunde. Dat verkeerskundige aspect is interessant, maar een stuk droger, terwijl architectuur weer heel sculpturaal is en om ervaringen draait. Juist het samenkomen van die twee spreekt me aan.
Ik heb veel ervaring met parametrisch ontwerpen. Daar kan ik binnen ipv Delft ook mee verder. De mogelijkheden zijn enorm. Als je een model goed programmeert, kun je heel eenvoudig allerlei varianten uitproberen en doorvoeren in het ontwerp. Ook kan je tot complexe vormen komen, die je lastig met de hand tekent. Voor de brug aan de Hogehilkade in Amsterdam maakte parametrisch ontwerpen bijvoorbeeld het uitwerken van het hekwerk een stuk eenvoudiger. De gradiënt van de spijlen verloopt daar geleidelijk. Zoiets uitrekenen en tekenen is met de hand veel ingewikkelder. Zeker als je iets wil aanpassen. Als ik het hekwerk nu een meter langer wil maken, past het model direct de plaatsing van de hekwerkspijlen aan.
Tot nu toe zijn mijn werkzaamheden hier heel divers, van het ontwerpen van standaardbruggen voor Venlo tot een lichtontwerp voor een dorpscentrum. Dat laatste vind ik erg leuk. Licht maakte ook deel uit van mijn afstudeerontwerp, maar toen was het bijzaak. Nu krijg ik de kans me er echt in te verdiepen.