Draaibrug en tuibrug ineen, dat is de nieuwe fietsbrug over het Rijn-Schiekanaal in Rijswijk. De combinatie van brugtypes zorgt voor een slank, asymmetrisch dek en een verticaal landmark. Bovendien heft de brug naar ontwerp van ipv Delft een al decennia lang bestaande barrière op in het fietsnetwerk rond de Zuid-Hollandse stad.

Het Rijn-Schiekanaal tussen Leiden en Delft doorsnijdt de gemeente Rijswijk. Met name voor fietsverkeer tussen de wijken Plaspoel- en Broekpolder, het achterliggende Ypenburg en het doorgaande regionale fietsverkeer betekende dit flink omrijden. De gemeente vroeg ontwerp- en ingenieursbureau ipv Delft daarom enkele jaren geleden uit te zoeken wat de mogelijkheden voor een nieuwe fietsverbinding over het kanaal waren. Er volgde een uitgebreide variantenstudie, waarbij zowel vaste als beweegbare bruggen werden bekeken op diverse locaties tussen de twee bestaande bruggen, de Vlietbrug (A4) en de Hoornbrug.

Zoektocht

Met name de belangen van de scheepvaart vormden een beperking. Vanuit de scheepvaart was een vaste brug het meest wenselijk. De vereiste doorvaarthoogte van een dergelijke brug is 7 meter. Dit zou leiden tot enorm lange hellingbanen die op geen enkele plek in het onderzoeksgebied op acceptabele wijze te realiseren waren. Zodoende stond al snel vast dat alleen een beweegbare brug mogelijkheden bood.

Binnen het onderzoeksgebied werden diverse geschikte locaties en verschillende brugtypen nader bekeken. De locatie naast de Steenplaetsbrug bleek de beste optie. De benodigde hellingbanen waren hier goed inpasbaar en er was een goede aansluiting op bestaande fietsroutes. Wel bleek de locatie een knooppunt van kabels en leidingen te zijn. Uiteindelijk lukte het na wat gepuzzel om het ontwerp zo in te passen dat de bestaande gestuurde boringen onder het kanaal niet in gevaar kwamen.

Ontwerp

Er waren meerdere redenen om voor het inmiddels gerealiseerde brugtype te kiezen. Zo leende de locatie zich goed voor een plaatselijke verbreding van de vaarweg, waardoor naast de vaargeul ruimte ontstond voor de pyloon en het wegdraaiende brugdek. De doorvaartbreedte verschilt hierdoor nauwelijks van die van de vaarweg zelf. Dankzij de pyloon was het mogelijk een zeer slank dek te realiseren. De 35 meter lange overspanning van het beweegbare dek wordt door de tuien opgesplitst in kortere overspanningen. Hierdoor kan het brugdek zo opvallend slank zijn. Verder is de zichthinder voor de scheepvaart minimaal dankzij de bijzonder slanke constructie. Ten slotte vormt de nieuwe fiets- en voetgangersbrug een landmark voor de omgeving.