beweegbare Michiel de Ruyterbrug Urk

landmark Schokkerhoek

In opdracht van de gemeente Urk ontwierpen we de derde brug over de Urkervaart. De nieuwe beweegbare Michiel de Ruyterbrug is nodig ter ontsluiting van de nieuwbouwwijk Schokkerhoek, die vanaf 2021 zal verrijzen. De brug fungeert als landmark voor zowel de nieuwe wijk als de oude kern van Urk, die verder stroomafwaarts aan het kanaal ligt.

brugontwerp met twee gezichten

Om de ligging op de overgang tussen groenzone en nieuwbouwwijk te benadrukken, heeft het ontwerp twee gezichten: een robuuste, stoere verschijning voor het zuidelijke deel en een lichte, transparante vormgeving voor het noordelijke deel. Het beweegbare brugdek bevindt zich in de noordelijke helft, terwijl de markante hameitoren in het zuidelijke deel op een gemetseld steunpunt staat.

ophaalbrug

Hamei en balans zijn uitgekiend vormgegeven: vriendelijk en slank. Wanneer de brug open staat, vormen ze samen een boetnaald, de naald die vissers gebruiken om netten mee te repareren. De kleurstelling is bewust fris, met een witte hoofdvorm en een blauwe binnenzijde. Geïntegreerde architectonische verlichting zorgt ervoor dat de witte hamei en balans en de blauwe binnenring van de balans ’s nachts goed zichtbaar zijn. Zo is de ophaalbrug dag en nacht een landmark.

specificaties

afmetingen: l=55 m | b=16 m
status: beeldkwaliteitsplan, klaar voor UAV-gc aanbesteding

meer informatie?

bel Chris Wattel:
015 750 25 79

projectteam

Chris Wattel
Gerhard Nijenhuis

projectlocatie

Kaarten zijn uitgeschakeld door de bezoeker op deze site. Klik om de kaart in een nieuw venster te openen.

deel deze pagina via:

architect Chris Wattel

over de beweegbare Michiel de Ruyterbrug

Architect Chris Wattel ontwierp de beweegbare Michiel De Ruyterbrug. Het laten samensmelten van techniek en vormgeving is voor hem telkens weer een puzzel die hij met plezier maakt. Een interview over de uitdagingen van dit project en waarom het ontwerp zo krachtig is.

Het ontwerp is vrij iconisch. Vroeg de gemeente daar ook specifiek om?

Ze wilden graag iets bijzonders, ja. Een brug waar mensen trots op kunnen zijn en met plezier naartoe gaan. Hoe dat er dan uit moest zien, dat was aan ons. De gemeente gaf wel aan dat de voorkeur uitging naar moderne, ronde vormen. De brug is straks de toegangspoort naar de nieuwe woonwijk, dus een bijzondere brug past daar goed bij.

Hoe hebben jullie de opdracht verkregen?

De gemeente Urk vroeg vijf partijen een plan van aanpak te maken. Wij waren een van die partijen. Vervolgens mocht iedere partij met een projectteam van de gemeente in gesprek over hun voorstel. Dat gesprek verliep goed en was gelijk heel persoonlijk. Er was een klik, zoals je dan zegt. En die is daarna tijdens het ontwerpproces alleen maar sterker geworden.

Want jullie aanpak werd gekozen. En toen?

We zijn gestart met een variantenstudie. Samen met het projectteam kozen we een aantal opties om uit te werken. Dat leidde tot een verdere verkenning van de oplossingsruimte om de wensen en prioriteiten scherp te krijgen. De gewenste gescheiden rijbanen voor snel en langzaam verkeer leidde tot de wegindeling en van daaruit was de keuze voor één hameitoren snel gemaakt. De hameitoren als fysieke scheiding tussen de rijbanen was een logische keuze. Met een enkele hamei heb je bovendien ook meer mogelijkheden om een landmark te ontwerpen.

Waarom koos je voor een ophaalbrug?

Bij een beweegbare brug zoek je naar een mooi ontwerp met een logische constructie. De locatie bepaalt welk type beweegbare brug het meest logisch is. Voor een draaibrug was deze bruglocatie te breed en te kort, voor een hefbrug te zwaar, ook vanwege die verhoudingen. En een basculebrug, waarbij het bewegingsmechanisme geheel onderdeks zit, gaf hier niet de juiste uitstraling. Een ophaalbrug paste goed, juist omdat we een baken wilden creëren, iets dat van veraf te herkennen is.

Als die keuze zo snel gemaakt kan worden, wat is dan nog de uitdaging?

Ontwerpen is een zoekproces. Dat stopt natuurlijk niet zodra je het brugtype hebt gevonden. Uiteindelijk hebben we drie varianten voor de bovenbouw uitgewerkt. De uitdaging is om de techniek te integreren in het ontwerp. Een beweegbare brug moet niet alleen mooi zijn, maar ook goed kunnen bewegen. Van de drie varianten voor de bovenbouw kozen we degene die op een boetnaald bleek te lijken. Dat is vervolgens verder gedetailleerd, om een duidelijke verwijzing naar de Urkse visserij te maken.

Je moet ervoor zorgen dat alles wat je bedenkt ook echt kan. Ik heb bijvoorbeeld een geometrische studie gedaan met behulp van een parametrisch 3D-model. Past alles binnen de beschikbare ruimte? Werkt het zoals ik denk dat het werkt?

Wat vind je van het uiteindelijke ontwerp?

Daar ben ik best heel trots op. Een beweegbare brug ontwerpen is echt puzzelen en hier is dat goed gelukt. Alles komt mooi samen. De balanspriem draait om de hameistijl, het draaipunt is weggewerkt. Er zijn geen externe aandrijvingen, alles is in de hoofdvorm geïntegreerd. Ik denk wel dat het straks het baken wordt waarnaar wij en de gemeente zochten.